Pułkownik WP, dowódca oddziału polskiej samoobrony w Bieszczadach, hodowca i znawca psów. Urodził się w Bieszczadach, przed wojną z zamiłowania był myśliwym. Brał czynny udział w walkach polsko-ukraińskich w 1918 i 1919, później pełnił służbę w Straży Granicznej. We wrześniu 1939 w stopniu porucznika dowodził oddziałem pograniczników w walkach z Niemcami. Następnie po rozbiciu wojsk polskich powrócił w rodzinne strony i działał w obronie miejscowej ludności przed hitlerowcami i nacjonalistami ukraińskimi. Jego oddział samoobrony przerzucał ludzi przez granicę ze Słowacją, ukrywał Żydów i zbiegłych jeńców radzieckich, prowadził akcje dywersyjne,organizował zamachy na dygnitarzy hitlerowskich oraz działania wywiadowcze.


Po zakończeniu wojny jako komendant Szkoły Podoficerskiej Kawalerii awansował na majora został skierowany do zorganizowania Zakładu Tresury Psów Służbowych Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Michalinie (od 1946 r. w Sułkowicach).Jednocześnie pełnił też obowiązki instruktora szkolenia szwadronów kawalerii. Od 1956 r. kierował Zakładem Tresury Psów Służbowych MO w Sułkowicach. Awansował do stopnia pułkownika i w 1959 przeszedł emeryturę. W następnych latach wrócił w rodzinne Bieszczady.


Sędzia kynologiczny, pasjonat tradycyjnego polowania z psami, hodowca lekkiego typu ogarów od lat użytkowanych na Podkarpaciu. Po wojnie podjął trud odbudowania populacji tych psów i zarejestrowania rasy w ZKwP. W latach 50-tych „ogary Pawłusiewicza” były wpisywane staraniem pułkownika do Polskiej Księgi Rodowodowej w rasie ogar polski, jednak po oficjalnym przyjęciu wzorca odpowiadającego ogarom typu ciężkiego nie odnosiły sukcesów na wystawach i pokazach, jako, że znacznie odbiegały od przyjętego wzorca. Rasa przetrwała dzięki walorom użytkowym i doczekała się rejestracji przez FCI pod nazwą GOŃCZY POLSKI w 2006r. podczas Światowej Wystawy Psów Rasowych w Poznaniu.